0120. Boże, w dobroci nigdy nieprzebrany

  1. Boże, w dobroci nigdy nieprzebrany, * żadnym językiem niewypowiedziany, * Ty jesteś godzien, Ty jesteś godzien * wszelakiej miłości, * poszanowania, poszanowania, * chwały, uczciwości.
  2. Ciebie czczę, pragnę i ważę samego. * Nad wszystkie dobra Tyś u serca mego. * Najwyższe Dobro, Najwyższe Dobro, * Tyś w najwyższej cenie, * sam jeden u mnie, sam jeden u mnie * nad wszystko stworzenie.
  3. Choćbyś za grzechy nie karał mnie, Panie, * przecież skruszony żałowałbym za nie, * a, żałowałbym, a, żałowałbym * dla tego samego, * żem Cię obraził, żem Cię obraził, * Pana tak dobrego.
  4. Więc, o mój Boże, i teraz żałuję * dlatego, że Cię nad wszystko miłuję * i to u siebie, i to u siebie * statecznie stanowię, * że grzechów swoich, że grzechów swoich * nigdy nie ponowię.
  5. O Boże dobry, Boże litościwy, * mej duszy nędznej racz być miłościwy. * Jakeś ją stworzył, jakeś ją stworzył, * pomóż do zbawienia. * Użycz Swej łaski, użycz Swej łaski, * broń od potępienia.