0214. Ciebie, Boga, wysławiamy
- Ciebie, Boga, wysławiamy, * Tobie, Panu wieczna chwała! * Ciebie, Ojca niebios bramy, * Ciebie wielbi ziemia cała!
- Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie Moce i Niebiosy, * Cheruby, Serafinowie * ślą wieczystej pieśni głosy:
- Święty, Święty nad świętymi, * Bóg Zastępów, Król łaskawy, * pełne niebo z kręgiem ziemi * majestatu Twojej sławy!
- Apostołów Tobie rzesza, * chór proroków pełen chwały, * Tobie hołdy nieść pośpiesza * męczenników orszak biały.
- Ciebie, poprzez okrąg ziemi, * z głębi serca, ile zdoła, * głosy ludów zgodzonymi, * wielbi święta pieśń Kościoła.
- Niezmierzonej Ojca chwały, * Syna Słowo wiekuiste, * z Duchem wszechświat wielbi cały: * Królem chwały Tyś, o, Chryste!
- Tyś Rodzica Syn z wiek wieka. * By świat zbawić Swoim zgonem, * przyoblókłszy się w człowieka, * nie wzgardziłeś Panny łonem.
- Tyś pokruszył śmierci wrota, * starł jej oścień w męki dobie * i rajskiego kraj żywota * otworzyłeś wiernym Sobie.
- Po prawicy siedzisz Boga, * w chwale Ojca Syn Jedyny, * lecz, gdy zagrzmi trąba sroga, * przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
- Prosim, słudzy łask niegodni, * wspomóż, obmyj grzech, co plami, * gdyś odkupił nas od zbrodni * drogiej Swojej Krwi strugami.
- Ze świętymi w blaskach mocy, * wiecznej chwały zlej nam zdroje, * zbaw, o Panie, lud sierocy, * błogosław dziedzictwo Swoje!
- Rządź je, broń po wszystkie lata, * prowadź w niebios błogie bramy, * my w dzień każdy, Władco świata, * Imię Twoje wysławiamy!
- Po wiek wieków nie ustanie * pieśń, co sławi Twoje czyny. * O, w dniu onym racz nas, Panie, * od wszelakiej ustrzec winy!
- Zjaw Swą litość w życiu całym * tym, co żebrzą Twej opieki. * W Tobie, Panie, zaufałem, * nie zawstydzę się na wieki!