Czego chcesz od nas, Panie, * za Twe hojne dary? * Czego za dobrodziejstwa, * którym nie masz miary? * Kościół Cię nie ogarnie, * wszędy pełno Ciebie: * i w otchłaniach, i w morzu, * na ziemi i w niebie.
Złota też, wiem, nie pragniesz, * bo to wszystko Twoje, * cokolwiek na tym świecie * człowiek mieni swoje. * Wdzięcznym Cię tedy sercem, * Panie, wyznawamy, * bo nad nie przystojniejszej * ofiary nie mamy.
Bądź na wieki pochwalon, * nieśmiertelny Panie. * Twoja łaska, Twa dobroć * nigdy nie ustanie. * Chowaj nas, póki raczysz, * na tej niskiej ziemi, * jeno zawżdy niech będziem * pod skrzydłami Twymi.
