- Jezu, miłości Twej, * ukryty w Hostii tej, * wielbimy cud: * żeś się Pokarmem stał, * żeś nam Swe Serce dał, * żeś skarby łaski zlał * na wierny lud.
- Dla biednych stworzeń Twych, * co ostrzem grzechów swych * zraniły Cię. * Włócznią, co w boku tkwi, * otwierasz Serca drzwi, * by w Twojej Boskiej Krwi * obmyły się.
- I w Boskim Sercu tam * schronienie dajesz nam, * o Jezu mój! * Aby nas żądłem swym * wróg nasz nie dotknął w Nim, * by się przed piekła złem * lud ukrył Twój.
- Twe Serce tronem łask * i miłosierdzia blask * w nim świeci się. * Panie, Ty widzisz sam, * jak bardzo ciężko nam, * wiec grzesznym pozwól tam * przytulić się.
- O Jezu, Zbawco nasz, * co nędzę naszą znasz, * grzeszników zbaw. * By święte życie wieść, * a potem Tobie cześć * w niebiosach mogli nieść. * O Jezu, spraw!