0523. Króla wznoszą się znamiona
- Króla wznoszą się znamiona, * tajemnica Krzyża błyska. * Na Nim Życie śmiercią kona, * lecz z tej śmierci życie tryska.
- Poranione ostrzem srogim * włóczni, co Mu bok przeszywa. * Aby nas pojednać z Bogiem, * krwią i wodą hojnie spływa.
- Już się spełnia wieczne słowo * pieśni, co ją Dawid śpiewa, * głośną na świat cały mową: * Oto Bóg królował z drzewa.
- Drzewo piękne i świetlane, * zdobne w cną purpurę Króla, * z dostojnego pnia wybrane, * święte Członki niech otula.
- O, szczęśliwe, bo ramiony * dzierżąc, waży Boskie Ciało, * okup świata zawieszony * i łup piekłu odebrało.
- Krzyżu, bądźże pozdrowiony, * o, nadziejo Ty jedyna! * Dobrym łaski pomnóż plony, * z grzesznych niech się zmyje wina.
- Trójco, źródłem coś żywota, * Ciebie świat niech sławi cały. * Przez Krzyż Święty otwórz wrota * do zwycięstwa i do chwały!