Północ już była, gdy się zjawiła * nad bliską doliną jasna łuna, * którą zoczywszy i zobaczywszy, * krzyknął mocno Wojtek na Szymona: * „Szymonie kochany, znak to niewidziany, * że całe niebo goreje.” Ref. Na braci zawołaj, niechaj wstawają, * Kuba i Mikołaj niech wypędzają: * barany i copy, koźlęta i skopy zamknione.
Leżąc w stodole, patrząc na pole, * ujrzał Pawełek anioły, * które wdzięcznymi głosami swymi * okrzyknęły ziemskie padoły: * „Na niebie niech chwała, Bogu będzie trwała, * a ludziom pokój na ziemi!”
