0511. Kiedy wreszcie wyruszysz w drogę

  1. Kiedy wreszcie wyruszysz w drogę, * kiedy znowu poczujesz wiatr, * w sercu swoim poniesiesz * ogromny świat? * Niebo kłaniać się będzie tobie, * kwiaty zaczną się znowu śmiać, * wszystkie kolory tęczy * będziesz mógł brać.
    Ref. Bo jeszcze można żyć, * można dobrem wypełnić czas. * Zechciej tylko iść, * zechciej przyjąć choć jedną z łask.
  2. Jedni powiedzą ci „Bóg z tobą”, * inni rzucą obelgi krzak. * Nigdy nie wierz złym słowom, * poznawaj ich smak. * Nieraz rękę wyciągniesz prosząc, * nieraz przyjdzie na deszczu spać, * lecz trochę bólu w tej drodze * też musisz znać!
  3. Stare drzewa pozdrowią słońce, * na obłokach zawiśnie blask, * gdy powitasz uśmiechem * poranny blask. * Spotkasz wtedy w ogromnej ciszy * Jego pełną spokoju twarz, * przecież idziesz w to miejsce * przez cały czas.