- Kłaniam się Tobie, Przedwieczny Boże, * którego niebo objąć nie może. * Ja, proch mizerny, przed Twą możnością * z wojskiem Aniołów klękam z radością.
- Tu Stwórcę swego wiarą wyznaję, * kocham serdecznie, pokłon oddaję. * Cieszę się wielce z Twej Boskiej chwały, * niech Ci się kłania z niebem świat cały.
- Dziękuję za to, żeś się zostawił * w tym Sakramencie, abyś nas zbawił. * Za Swoje łaski tu wyświadczone * odbieraj od nas serca skruszone.
- Przed tronem Twoim serca składamy, * oto pokornie wszyscy wołamy: * „Błogosław, Panie, Swemu stworzeniu, * broń od nieszczęścia, ciesz w utrapieniu.
- Przed oczy Twoje nędzę stawiamy. * Ratuj, niech pomoc od Ciebie mamy. * Tyś Bogiem naszym, pięknością wieczną, * bądź i obroną zawsze skuteczną.
- Zostawaj z nami póki żyjemy, * w tym Sakramencie niech Cię wielbimy. * A gdy się zbliży z ciałem rozstanie, * Twym Świętym Ciałem zasil nas, Panie.”